Laatste spullen

Het is raar om zo aan het eind van mijn placement to komen maar ook nog zo midden in mijn opdracht te staan. Ik voel de hitte en de stress van het einde in mijn nek terwijl ik ook langzamer hand aan het los laten moet gaan werken. Nog steeds start ik nieuwe contacten met mensen en organisaties om mijn project zo goed mogelijk achter te laten, maar ook dit weekend heb ik al zozo afscheid genomen van Lafia. Een afscheid dat niet makkelijk was. Ik weet dat ik nog wel weer terug ga komen en dat ik er nog een project heb lopen maar ik weer ondertussen ook dat ik er niet meer zal wonen.
Ik heb dit weekend al mijn persoonlijke spullen uit het huis gehaald om het vrij te maken voor de nieuwe vrijwilliger die er vanaf volgende maand zal komen wonen. Mijn Nederlandse vlag die ik op mijn deur had hangen weggehaald, mijn foto's van de muur, allerlei onspulletjes verbrand en kleding weggegeven.
Heb ook mijn tennisracket weggegeven en heb zelfs de indruk dat ik daarmee iets gestart ben. Ik heb namelijk aan mijn tennis-instructeur de opdracht gegeven dat hij met mijn racket de ballenjongens moet leren tennissen. Als hij dat kan doen kunnen we misschien een jeugdclub in Lafia starten en daarmee de kweekvijver voor jonge sporttalenten aanvullen, of beter gezegd uitgraven. In Nassarawa State heb je namelijk niets voor de jeugd om zich op een dergelijke manier te ontwikkelen. Gisteren zijn de trainingen begonnen en vol enthousiasme werd ik na de training gebeld door de coach en de groep jongens. Super dankbaar waren ze voor de mogelijkheid die ik hen bood op deze manier, maar ook dat door mijn gift de tenniscoach van de staat met zijn ministerie wil overleggen om meer junior rackets te krijgen en een jeugd opleiding te gaan starten. Het zou super mooi zijn als dit echt van de grond komt. Het enige wat ik heb hoeven doen is het goede voorbeeld geven door mijn tennisracket en schoenen beschikbaar te stellen voor de jongens. Een mooi afscheidscadeau dacht ik zo.