Friends with benefits

Ik hoop dat iedereen de film wel kent. Als je het kent weet je na dit verhaal waar op ik doel, als je de film niet kent …. Nou ja dan heb je gewoon weer een leuk blog gelezen.
Zoals jullie allemaal wel weten zit ik nu al een poosje in Nigeria. Om precies te zijn al 16 maanden (op 3 dagen na.) met nog 4 maanden voor de boeg heb ik deze week moeten deelnemen aan een ‘leavers forum’, een tweedaagse workshop voor vrijwilligers die voor juli naar huis gaan. Of in elk geval waarvan voor juli de placement eindigt. Ik ben nu een van die mensen en dat voelt raar. Ik heb zoveel mensen zien gaan dat ik er bijna aangewend was geraakt dat ik voor altijd zou blijven en iedereen maar wegging. Nu ben ik zelf degene die weg gaat. Met nog 4 maanden voor de boeg moet ik nu gaan nadenken over mijn toekomst plannen. Tijdens het ‘leavers forum’ hebben we hier dan ook bij moeten stil staan. Wat ga je doen na je placement? Blijf je in Nigeria? Zoek je werk in je thuis land? Wil je internationaal aan het werk? Hoe wil je betrokken blijven bij VSO? Wil je helpen bij trainingen en ervaringen delen? Wil je voor VSO als staf aan het werk? Wil je weer een nieuwe placement in een ander land? Wat heb je geleerd? Wat neem je mee naar huis na deze ervaring? Hoe is je CV veranderd? Wat ga je in je CV zetten? Wat wil je over je zelf in ‘the letter of reference’ hebben staan? Hoe ben je veranderd? Hoe denk je om te gaan met de ‘reversed culture shock’?
Allemaal heel goede vragen. Helaas had ik nog niet genoeg ruimte in mijn hoofd om ze allemaal in die twee dagen te beantwoorden. Ik ben en was veel te druk met het voorbereiden van 2 verschillende workshops: 1 voor het volunteer forum omdat ik in de interim volunteer group zit (een soort vakbond voor vrijwilligers in Nigeria, net door ons in het leven geroepen om de belangen van de vrijwilligers beter te verdedigen en het werk van het VSO kantoor te verbeteren) en 1 voor mijn nationale vrijwilligers (deze begint maandag en duurt tot en met woensdag). Beetje druk dus.
Voor het volunteers forum zijn alle of bijna alle VSO vrijwilligers naar Abuja gekomen. Erg gezellig natuurlijk, maar ook goed want we hebben goede probleem oplossende gesprekken kunnen voeren. Een aantal stafleden van het kantoor en de vrijwilligers zijn samen in gesprek gegaan over problemen met communicatie, Veiligheid/welbevinden van vrijwilligers, evacuatie plan, (financiële) vergoedingen en toekomst planning voor VSO Nigeria in deze roerige tijd. Over het algemeen waren de reacties positief. Niet alleen omdat we elkaar eindelijk eens allemaal zagen maar ook omdat er nu eindelijk eens met een licht van twee kanten op problemen geschenen kon worden. In kleine groepen zijn we uiteen gegaan om discussies te hebben over de beste oplossingen. Ik was de groepsleider voor de groep ‘communicatie’ met Kenna, the country director, als staflid in mijn groep. Best lastig omdat je ‘de baas’ niet te veel onderdruk wil laten zetten, maar ook omdat Kenna net een gladde aal is in dit soort discussies. Het is heel lastig om haar te overtuigen en om haar tot een bepaald inzicht te brengen, maar het is ook lastig om haar op de juiste discussielijn te houden. Ze wilde veel van de oplossingen buiten het programma kantoor leggen om zo geen/weinig verantwoordelijkheid aan te hoeven gaan. Ach, het was lastig maar goed we hebben wat nieuwe afspraken kunnen maken, met als belangrijkste dat we als vrijwilligers gefinancierde toegang tot internet moeten krijgen omdat het programma kantoor het meest via email correspondeert.
De gezelligheid zat hem voornamelijk in het avond gedeelte. Zoals altijd wil ik graag dansen en had ik dus aan de hele groep gevraagd wie er nog meer wilde dansen. En dan kijkt iedereen mij aan om dan ook maar te beslissen waar en hoe laat. Ach ja …… ben het nu wel gewend, ik heb zelfs al een beetje een onuitgesproken extra functie van feestcommissie. Dus dan maar de knopen doorhakken en afspreken bij 24/7 en later dansen in Edi Vic’s (bar met live muziek en na 00.30 nachtclub). Erg gezellig zoals altijd. Zo’n 22 mensen waren bij 24/7 om een biertje te drinken waarna er zeker 12 mee zijn gegaan naar Edi Vic’s. Van die twaalf was er een waarop ik de titel van dit blog heb gebaseerd. Als wij samen dansen is er een soort van samensmelting van lichamen. Heerlijk hoe wij in het zelfde ritme zonder veel moeite elkaar kunnen bespelen. Hij is, denk ik, samen met Simon (Oegandese vrijwilliger) de beste danser die ik ken hier in Nigeria. Ben gewoon een beetje jaloers op hun controle. Hoewel ik ook best weet hoe ik mijn lichaam op de Nigeriaanse klanken kan bewegen in de Nigeriaanse stijl, het klinkt misschien opschepperig maar gisteren ging het lekker. Ik heb zelf in een dans duel meegedaan, één van de zangeressen daagde me uit. Kon alles wat zij ook kon :).