Barka da Sallah

Het is lang geleden dat we met een hele grote groep Internationale vrijwilligers samen zijn geweest. Afgelopen donderdag en vrijdag was het dan weer eens raak. We hadden een workshop voor alle vrijwilligers die in educatie werken. Twee dagen praten over ons landenprogramma dat zeer waarschijnlijk in de nabije toekomst lichtelijk moet veranderen, omdat de hele strategie van VSO veranderd. We hebben de eerste dag vooral gekletst over ‘issues’ oftewel dingen die ons bezig houden. Yakiem had hiervoor een uur uitgetrokken, maar gelukkig liet hij Abbe de sessie faciliteren. Abbe een heerlijk rustige Keniaan die zich zeker niet gek laat maken door een tijdschema. Hij had al het een en ander voor besproken met vrijwilligers in Kano (waar hij woont) zodat het geen openlijk geklaag zou zijn. Na meer dan een uur praten over ‘issues’ en de door ons aangedragen oplossingen hebben we verder geluisterd naar informatie dat we misschien beter hadden kunnen krijgen tijdens de incountry training aan het begin van onze placement. Maar al met al wel nuttig om nu eens meer informatie te krijgen over small grants en rapporteren.
De tweede dag was met meer VSO vrijwilligers en partners, de eerste sessie over de toekomst plannen van VSO Nigeria (althans dat hat zo moeten zijn, het viel inhoudelijk wat tegen als ik eerlijk mag zijn) en verder was het over partnership agreements en subsidies. Interessant was dat veel partners geen geldige overeenkomst meer met VSO had. Veel partnersschappen zijn gebasseerd op mondelinge afspraken en dat is naar mijn mening niet de beste manier om een afspraak te maken.
Die vrijdagavond hebben we onder het genot van een Star, Harp en Gulder afscheid genomen van Jenny en Simon, na 17 maanden moesten zij helaas Nigeria verlaten vanwege Jenny’s gezondheid. Tijdens haar verblijf hier heeft ze naar schatting maar een totaal van 2 maanden gezond kunnen rond huppelen. Ze heeft heel wat moeten doorstaan en kon het leven als een vrijwilliger niet meer herkennen toen ze verplicht naar een luxe woning moesten verhuizen ivm haar gezondheid.
Op de zaterdagochtend na een nacht van 3 uurtjes ben ik samen met 6 anderen in een auto naar Dutse gereden. Dutse (=steen, rots) is de hoofdstad van Jigawa. Een splinter nieuwe stad in het noorden van Nigeria. Hier hebben we met een groep van 14 vrijwilligers uit Kano, Dutse, Gumel, Ilorin en Kaduna Sallah gevierd. Sallah is een groot Islamitisch festival dat gevierd wordt tijdens de Hadij. Mensen die niet naar Mekka kunnen slachten een ram en vieren traditionale feesten om het ‘nieuwe jaar’ in te luiden. Veel mensen krijgen na Sallah nieuwe spullen in huis om dat ‘nieuwe’ wat kracht bij te zetten. De foto’s bij deze blog spreken hopelijk voor zichzelf.
Nu zit ik na 5 nachten in Dutse bij father Leo, een Ierse priester. Vorig jaar deze tijd was ik hier ook op bezoek. Sinds dien is het onrustig in het noorden en komen er haast geen VSOers meer hier. Leo mist de vrijwilligers dus ik dacht laat ik Netty vragen of ze ook burgerlijk ongehoorzaam wil zijn en mee wil naar father Leo. Waar ik nu een beetje tegenop zie is de trip van hier naar Kaduna aangezien er weer onrusten zijn in het zuiden van de staat Kaduna.
Al met al, het is een top trip met veel afleiding. Precies wat ik in deze dagen wel even nodig heb!

ps. Er volgen meer gedetailleerde verslag van deze trip met foto's