Dit is....

Beatrice. Zij is eigenlijk een beetje de oppas van onze buurt. Ze heeft een winkeltje en een haarsalon aan het begin van de huizenblokken. Ze begint nu na een jaar eindelijk een beetje een vriendin te worden. ‘s Middags als ik uit mijn werk kom blijf ik even bij haar op de stoep zitten samen met alle andere buurvrouwen. In het begin, de eerste 10 maanden, voelde ik me altijd een beetje ongemakkelijk omdat alle gesprekken in Hausa waren. Versta ik natuurlijk niks van. Maar nu wordt het steeds gezelliger. Niet dat ik Hausa nu wel kan verstaan maar…….omdat zij Engels op Pidgin beginnen te gebruiken. De gesprekken gaan eigenlijk nergens over maar het is wel gezellig. Vrouwen hier hebben ook niet zoveel om over te kletsen. Veel werken niet en de kinderen, ach ja, dat zijn maar kinderen.
Gisteren was weer zo’n middag. Een middag bij Beatrice op de stoep. Ze had net gekookt dus zoals het dan gebruikelijk is mag ik mee eten: Gari en draw-soup. Een gerecht die ze klaar had gemaakt met ingrediënten van huis, want ze was thuis geweest om geïntroduceerd te worden aan haar schoonfamilie. Met andere woorden een weekend vol onderhandelingen over de bruidsschat en eten. Eten gekookt door …. Beatrice. Een waardig vrouw kan immers goed voor haar man zorgen.
Gistermiddag deed Beatrice ook iets waar ze goed in is, haarstukken zetten. Met zeer vaardige vingers heeft ze een buurtgenootje van nieuwe nephaar voorzien. Binnen een uur was het gepiept (enkele stappen zie je op de foto’s).
Vandaag heb ik voor de verandering maar eens lunch voor Beatrice gemaakt. Hutspot. Het enige gerecht dat ik geheel authentiek kan serveren met inlandse ingrediënten. En zowaar Beatrice vond het lekker. Meestal accepteert ze mijn koken zwijgend, maar nu zei ze zelfs dat ze het thuis ook eens ging maken. Ha .. Toch een beetje Nederland aan een Nigeriaanse overgedragen:)