Voorbereidingen

Na een week in Abuja heb ik nu ook mijn eerste week in Lafia weer achter de rug. Een week vol rare emoties en toch ook weer heel normaal. De maandag was de eerste dag weer op kantoor. Gelukkig was ik zo als eigenlijk altijd de eerste zodat ik stilletjes naar mijn kantoor kon. Mijn kantoor vol spinnenwebben. Wow kon er niet door lopen zonder dat nare kribbelende gevoel te voelen. Je kent het wel zo’n spinnenweb op je huid, in je haar. Bah. Dus snel op zoek naar Alice om een bezem te halen. Alice is een beetje mijn oma in Nigeria, ze is de conciërge van Mr Peter’s afdeling (waar ik officieel een onderdeel van ben maar niet bij zit). Alice wilde me geen bezem geven voordat ik verteld had hoe mijn moeder was gestorven en voordat ze me ‘verboden’ had daar nog over te huilen nadat ik het verhaal had verteld. Lief als ze is liep ze met de bezem mee naar mijn kamer, om hem vervolgens helemaal van spinnenwebben en andere rommel te ontdoen. De schat.
In mijn schone kantoor kon ik dan eindelijk weer aan het werk. Voorbereidingen treffen voor de schoolbezoeken die ik komende week wil doen. Ook een overleg met Habu, mijn counterpart, stond op het programma. Even bijkletsen en vooral verontwaardiging uitspreken dat VSO werkelijk niks aan het project had gedaan in de tijd dat ik weg was. Niks, Nada, Nopes. Ze hadden Habu niet eens gebeld om hem te laten weten dat de vrijwilligers op hun plek waren en dat hij kon gaan checken als alles ok was daar. Mmmmm, Habu was niet erg blij met het idee dat als ik weg ga er waarschijnlijk niet veel van het project overblijft, hij vroeg dan ook of ik VSO kon vragen voor een overleg waar hij bij kan zijn om zijn ideeën te ventileren. Tuurlijk!!! Eindelijk een Nigeriaan die echt bereidt is goed te doen en wat te leren! Dus ik een kort verslag van ons overleg geschreven en naar Yakiem, Kenna, Chinwe en Habu gestuurd. Niemand heeft er nog op gereageerd.
Dinsdag tot en met vrijdag stonden helemaal in het teken van typewerk en voorbereidingen voor de eerste schoolbezoeken. Af en toe even kletsen met mensen die dan voor me op de stoel komen zitten, meestal wachtend op een saraba (cadeautje na een reis), maar na het horen dat mijn moeder is overleden tijdens mijn reis al mompelend ‘sorry hè, take heart’ afdruipen. Om een of andere reden ben ik dingen aan het schrijven die het overdragen van mijn project aan mijn counterpart makkelijker maken. Ik ben er onbewust aan begonnen maar me nu erg bewust van geworden. Ergens in mijn hoofd zit dat ik hier namelijk niet zo heel lang meer hoef/wil zijn. De eerst volgende keer dat ik naar huis ga kom ik meest waarschijnlijk ‘definitief’ naar huis, dat zal dan april worden. Wat het maakt dat ik dit onbewust ben gaan doen: misschien dat ik zolang weer thuis ben geweest, misschien dat het project me wat tegen gaat zitten, hopelijk omdat ik denk dat Habu het allemaal kan coordineren en een ander beter het teacher trainer werk kan doen.