Welkom thuis

Donderdagavond: Bola, Abdul en ik hebben een leuke discussie op kantoor over het project waar Bola voor werkt: ‘Making Markets Work’. Het is een goed project waarbij kleine boeren worden gestimuleerd met een economische bril naar hun ‘bedrijf’ te kijken. Nou ja…… na de discussie zegt Bola dat ze de volgende dag voor haar project met OXFAM naar Lafia moet. Ze gaat dan naar een agrarische show om haar project verdere bekendheid te geven. Abdul kan niet mee en of ik dan niet mee wil; dan kan ik gelijk naar mijn huis met mijn spullen en kan ik zien hoe het gaat enzo. Tuurlijk wil ik wel mee, handig zelfs hoef ik niet alleen te reizen, een beetje veilig transport en kan altijd mee terug als ik niet in Lafia wil blijven. Dus geregeld.
’S Avonds gaan Bola en ik met Yakiem naar een lezing over Fulani (Fulbe). Erg interessant en ook erg leuk om zo andere mensen te ontmoeten, voornamelijk expats natuurlijk maar toch. Ik heb er gekletst met in elk geval twee die voor een langere tijd in Nederland hadden gewoond. Erg leuk om te horen wat zij van ons land vonden. Ik ben er nog niet te diep op ingegaan, dus daar nog even geen blog over. Na de lezing zitten Bola en ik nog even lekker na te kletsen en ventileert Bola nog even een paar frustraties over de nieuwe country director van VSO. Hoe ze ons zo als kinderen kan benaderen en hoe zeer ze zich nu alleen op het nieuwe strategische plan stort en het kantoor eigenlijk te veel naast zich laat liggen. Dan vraag ik Bola: ‘Waar is gedoe waar je morgen heen moet eigenlijk?’ ‘Waar in Lafia?’ Bola zei dat het ergens aan Keffi road was. Keffi road? Keffi road? Ik dacht: Lafia is toch nog niet zo veranderd dat er ineens een Keffi road is gekomen? Dus ik vraag haar: ‘hoe heet de plek dan?’ Door deze vraag wordt Bola wat onzeker en gaat in de uitnodiging kijken. Daar kan ze helemaal niks vinden over de plaatsnaam en locatie. Ze weet alleen dat iemand zij dat het 45 minuten rijden was. Mmmmm, 45 minuten is te kort, in die tijd kan je zeker niet in Lafia komen vanaf Abuja. Dus mijn conclusie was dan ook dat het in Keffi zou moeten zijn. We lagen in een deuk! Bola met haar mooie plannen en gebrekkige kennis van de Nigeriaanse afstanden. We kwamen niet meer bij. Heerlijk om om zoiets onzinnigs zo te kunnen lachen. Het enige nadeel was dat ik nu toch weer met het openbaar vervoer naar Lafia moest en dat wilde ik dus echt niet dit keer. Dit keer nog even de rust van geregeld vervoer.
Vrijdagochtend: Bola en ik komen extra vroeg op kantoor omdat zij dus naar de bijeenkomst moet. Ze moet eerst nog van alles regelen zoals dat wel vaker (altijd) gaat bij VSO. In die tijd wordt eigenlijk min of meer besloten dat ik Bola best wel kan vergezellen naar Keffi en dan terug, er waren immers toch 2 stoelen in de bus (….. naar Lafia) besproken. Intussen loop ik ook even naar Yakiem om te vragen of hij vervoer voor mij kan regelen zodat ik de zaterdag naar Lafia kan. Er ontstaat een discussie over het geld dat dit transport zou kosten en dat het eigenlijk geen gebruikelijke dienst is. Ik leg hem voor dat ik de hele week in een hotel had mogen logeren en zelfs nog langer dan deze week, maar dat ik dat niet heb gedaan en dat ik in plaats daarvan (voor VSO) gratis bij Bola heb gelogeerd. Ik vind dat reden genoeg waarom VSO nu wel dit transport kan regelen. Yakiem was niet overtuigd maar regelt het wel voor mij ‘omdat ik het ben’. Pffff beetje jammer. Maar toch hij gaat het regelen het enige is dan wel dat ik niet weg kan want er moet wat getekend worden zodat de financiën afgehandeld kunnen worden. Zo zit Bola even later alleen in de Bus met OXFAM-mensen en zit ik achter haar bureau te werken aan het NGVP-project waar ik officieel voor werk.
Zaterdag: TERUG IN LAFIA. Ontvangst was super. Iedereen zag er verbazingwekkend opgelucht uit. Reden: Ze dachten dat ik bij de bomaanslag in Abuja was omgekomen omdat er een Ingrid was omgekomen. Het is misschien raar dat ik een beetje opgelucht was met deze mededeling maar, ze geven hier dus om mij. Ik ben niet alleen in Lafia.