corruptie in het klein

Vandaag terug gekomen uit Ugah, een klein dorp met ongeveer 3000 inwoners waarvan de helft onder de 15 jaar en merendeel vrouw is. Het is een dorp waar het voor een man vrij normaal is om meerdere vrouwen te hebben. Het is dan ook een overwegend Islamitisch dorp. Toch gaan bijna alle kinderen naar school en dat is dan weer vrij bijzonder voor een overwegend Islamitisch dorp. Het dorpshoofd, Royal Highness Ahmed-en-nog-meer-namen, is de grote stimulans achter het schoolgebeuren. Althans dat lijkt zo. Na een gesprek met Mr Peter (mijn gastheer hier in Nigeria) ontdekte ik dat hij de school stimuleert omdat hij goede vriendjes is met de principal. Hij heeft geen goed woord voor deze twee mannen over. Zijne Hoogheid zegt dat hij het zeer belangrijk vindt dat het onderwijs in zijn dorp goed is en dat alle kinderen een kans moeten krijgen om deel uit te maken van de geletterden. Helaas staat er op het moment geen schoolgebouw meer door een regenbui en zijn er ook niet genoeg docenten. Daarnaast geven de docenten die er zijn nauwelijks les omdat ze hun boerderij net iets belangrijker vinden. En dan heb je daarnaast nog het algemene rurale probleem: in dit dorp zijn veel gezinnen die niet al hun kinderen naar school kunnen sturen. Ondanks het gratis onderwijs in Nigeria moeten ouders toch 2250 Naira per semester betalen (totaal dus 10000 Naira per jaar per kind). En dat loopt natuurlijk aardig in de papieren in een gemeenschap waar eigenlijk alles via ruilhandel gaat. Zeker als je dan 5 of 6 kinderen hebt.
Het dorp is dus erg ruraal en dat merk je al als je in de auto zit en van de hoofdweg af moet. Dan ga je zoals gewoonlijk in Nasarawa staat een zandweg op. Het bijzondere aan deze zandweg is echter dat hij zeer erosiegevoelig is, meer dan andere wegen die ik hier moet begaan. Nu aan het begin van het regenseizoen (om de 3 a 4 dagen regent het) kun je al een beetje in schatten hoe de weg een rivier zal zijn tijdens het hoogseizoen in de regenperiode. De stroomgeulen worden al aardig zichtbaar en okada’s zoeken al redelijk vaak alternatieve routes naast de weg over boerenland. Ik ben opgepikt door de principal van de school en wij reizen dan ook in zijn Peugeot 504. Handig want deze oude auto staat nog hoog op zijn wielen dus de toekomstige rivierbedding is geen groot probleem. Zeker niet als je net als de principal in elk dorp een biertje (halve liters) drinkt. Dan wordt alles wat makkelijker. Ook is het eenvoudiger als je niet alle probleemzones in de weg ziet doordat het donker is en doordat de principal zonder bril in eens beter ziet dan met!
Ach ja het is toch wel een verhaal apart deze principal. Zijn gezin woont in Lafia en hij dus in Ugah en Lafia. Hij heeft al heel vaak beloofd mij op te zoeken en rond te rijden door en om Lafia om mij wat meer bekent te maken met de omgeving. Altijd leuk! Hij heeft het tot voor zondag echter nooit gedaan. Zijn beloften neem ik dan nu ook al niet zo serieus meer als in het begin, laat zeggen, ik blijf niet voor hem thuis. Afgelopen maandag maar goed ook want hij had belooft me om 10 ’s morgens op te pikken om naar Ugah te gaan. Om half 10 het eerste telefoontje: ‘Ik zal het niet redden, is het ook goed als ik een uurtje later kom?’ ‘Tuurlijk, geen probleem ik kan wel wat werk op mijn laptop doen.’ Om half 12 het tweede telefoontje: ‘moet nog even wat ophalen van een andere school voor het praktijk examen scheikunde voor morgen’. ‘Okay geen probleem, is het goed als ik nu het huis toch ff uit ga om wat mensen te interviewen?’ Om half 4 word ik wat ongerust en bel hem maar eens weer. ‘Ik ben over 10 minuten bij je’: is dan ineens de boodschap. En ja hoor, binnen 10 minuten is hij er! Met een automonteur achter het stuur. Alle verhalen bleken smoesjes, niks school, niks 11 kan ik bij je zijn; om half 10 had hij al auto pech in Ugah! Hij was die ochtend al heel vroeg naar Ugah gereden om een natuurkunde leraar naar zijn school te brengen (hij heeft zelf geen natuurkunde leraar in zijn school) en toen hij terug wilde om mij op te halen wilde de auto niet meer starten en moest er een automonteur vanuit Lafia naar Ugah komen om hem te repareren. Als hij nou gewoon eerlijk was geweest!!! Ach ja, hoort bij het leven in Nigeria.
Andere beloften die hij deze week gemaakt heeft zijn net zo goed niet uitgekomen. Ik zou twee workshops geven op twee middagen, woensdag en donderdag. Geen van de workshops is werkelijkheid geworden. Woensdag kreeg een regenbuit de schuld en donderdag waren er geen docenten omdat ze op de boerderij aan het werk waren en de principal moest hals-over-kop plotseling naar een belangrijke vergadering op vrijdag waardoor ik een dag eerder naar huis moest. Op dat moment geen enkel bezwaar van mijn kant aangezien ik er toch voor nope was. Het enige bezwaar dat ik had was dat ik de nijlpaarden niet nog eens kon zien.