PDP perikelen

Het was me weer een weekend dit weekend. Het was gezellig, verrassend en druk. PDP had besloten een conferentie met partij verkiezingen te houden dit weekend. PDP is de politieke partij dit vertegenwoordigd wordt door de President, Jonathan Goodluck. Alle veiligheids maatregelen die je kunt bedenken waren dan ook genomen…… zou je denken.
Nou alles begon vrijdagmiddag, een middag waarom het verkeer sowieso al een chaos is in Abuja ivm alle moslims die dan naar een grote dienst in een grote moskee gaan. Dat betekent erg veel auto’s op dezelfde plek en vaak drie dubbel geparkeerd op de openbare weg. Nu moet je bij deze normale chaos nog eens duizenden extra (dure) auto’s rekenen met bestuurders die niet gewend zijn in het drukke Abuja te rijden.
Over het algemeen had ik het idee dat het verkeer in Abuja steeds beter geregeld werd. Automobilisten hielden zich steeds meer aan de regels, stopten voor stoplichten en respecteerden verkeersregelaars, nou vrijdag was dat wel anders. Ik benijd de verkeersregelaars niet op zo’n dag! Uit frustratie heb ik ze zelfs nummerplaten van auto’s zien halen als de mensen zijn aanwijzingen negeerden. Ik had genoeg tijd om dit allemaal te observeren omdat dit gelijk ook de oorzaak was dat ik 1,5 uur gedaan heb over het stukje van Kenna’s (country director) huis in Wuse II naar het hotel in Garki area 11, normaal duurt dat hooguit 15 minuten. Eigenlijk had ik in dat anderhalf uur willen squashen maar …… ach ja muziek luisteren in Bola’s airconditioned car was ook erg gezellig. Bola heeft een auto te leen gekregen van vrienden in Nigeria, een Nissan Pathfinder!
Uit eindelijk was ik dan in het hotel (O ja ik zit in het hotel omdat ik nog steeds moet wachten op renovatie werk in mijn eigen huis en er is een nieuwe vrijwilliger die in mijn kamer in Bola’s huis moest intrekken) om me vervolgens klaar te maken voor een avondje stappen met Andi, Sue, Lawrence, Gordon en Boubacar. Naar onze ‘stamkroeg’ 24/7 en dan naar Edi Vic’s om te dansen. Alles zat nokje vol! PDP was in town. Alle hoge pieten moesten toch wel even laten zien dat ze geld hebben dus namen hun aanhang mee uit. Gezellig maar ook wel een beetje te Nigeriaans in het ‘flashen’ van je geld. Flashen is dat je geld gaan strooien bij en op mensen die in de band spelen, en hoe hoger het bedrag op de biljetten hoe belangrijker je wordt. Dus ons maandelijkse allowance is meerdere malen rondgestrooid. Ik kan daar maar niet aan wennen. Ook denken deze mannen vaak dat ze de band kunnen vervangen en nemen de microfoon over om dan zelf maar wat te zingen. Soms is dat oke maar soms ……
De zaterdagochtend voelde het toch dat ik iets aan mijn conditie moest doen dus Hans maar even ge-sms’t om te kijken of hij ook zin had om een balletje te slaan. Gelukkig! Om 10.30 stond ik netjes klaar op de baan, geen Hans. Hij kwam wat later omdat hij een vlucht had moeten voorbereiden. Hij heeft een nieuwe baan en zijn nieuwe bazen bellen hem soms 4 uur voor een vlucht op en dan moet hij opdraven om even heen en weer naar Lagos te vliegen met een of andere hoge piet. Ach ja het leven van een piloot;-). Maar we konden een uurtje aan de bak, heerlijk.
Voor die avond nodigde Hans me uit voor een diner in het Sheraton, wat uiteindelijk Wakkis (mijn favorieten restaurant) werd. Gezellig en ook vol verwachting aangezien Hans zijn sexuele verlangens zeker niet onder stoelen of banken schuift. Toen we net aan het hoofdgerecht (in het restuarant) wilden beginnen belde een nieuwe collega van Hans of hij zin had in een biertje. Hans de schat die hij is vertelde hem dat hij in Wakkis zat met een vriend en dat hij net aan het hoofdgerecht wilde beginnen. ‘Geen probleem! Bestel de lam van de grill voor mij! Ik ben er in 10 minuten’ had de collega gezegd. Hans wist niet zo goed wat te doen dus bestelde het eten en verontschuldigde zich naar mij. De collega bleek een Zuid-Afrikaan, James, die getrouwd is met een Nederlandse en in Veldhoven woont. Hij gaat met Pasen naar Nederland om zijn familie op te zoeken. Het was gezellig zijn humor herkenbaar en vertrouwd.
Na wat drankjes in het Sheraton had James het voorgezien en begon Hans me sms’jes te sturen dat hij alleen met mij wilde zijn, dat hij me een massage wilde geven en zo verder. Hij moest echter ook om 6.00 in de taxi naar het vliegveld zitten dus voor mij was het duidelijk: ‘ik heb geen zin om allen wakker te worden in een hotel dat ik niet ken. Dus niet vannacht, een andere keer misschien.’ Hans respecteerde mijn beslissing maar begon toch al met een massage van mijn nek. Mmmm, dacht dat ik aardig standvastig was maar heb me toch laten verleiden voor een fullbody massage van een uur, omdat ik niet alleen wakker wilde worden in een vreemd hotel;-). Wat gebeurt er met me in deze laatste 3 maanden, begin ik mijzelf te ontdekken?:-)
Vandaag is de PDP conferentie afgelopen. Alle wegen zijn weer open en het verkeer is weer redelijk zoals zondag verkeer moet zijn. De luxe van de hoge pieten en het ‘kontenlikker’-gedrag is ook weer gestopt. Geen fruiten en gratis drankjes meer in het hotel, weer gewoon terug naar het alledaagse ontbijt van gekookte yam, eiersaus en plantain.