een dag op kantoor

Zoals jullie hebben kunnen lezen in de laatste paar blogs ben ik veel op pad geweest en heb ik veel leuke positieve dingen gedaan. Vandaag en gisteren waren echter, voor de verandering, dagen op kantoor.
Laat ik eens beginnen bij gisteren. Zoals altijd reed Bola, mijn huisgenoot, ons in haar Nissan Pathfinder naar het kantoor. Die Pathfinder heeft ze te leen gekregen van haar Nigeriaanse familie en vrienden die het zo zielig vinden dat zij als dame boven de 50 van een laag salaris in Abuja moet leven. Niet zo gek gedacht van de familie en vrienden zeg ik maar zo, ik mag mooi meegenieten;-). Rond 8 uur in de ochtend kwamen Bola en ik op kantoor aan. Er waren al wat stafmedewerkers in het kantoor en de atmosfeer was gevuld. Ik kno nog niet goed identificeren waarmee. Sue was ook op kantoor om de laatste hand te leggen aan een video die ze had gemaakt voor Secure Livelyhoods. Ze zag wat wit toen ik haar voor het eerst zag die morgen. Ze maakte ook een opmerking van:'denk dat ik ze maar ga vertellen dat ik naar huis ga.' Ze had het hele weekend aan de film gewerkt en het was nog niet af. De laptop was eigenlijk te traag.
Eindelijk was ik zover om in mijn eigen 'kantoortje' aan het werk te gaan. De nieuwe vrijwilligers die afgelopen zondag waren aangekomen zouden ook komen en we moesten ons allemaal voor komen stellen. Ach das goed. Net alles opgestart en net begonnen met wat emails checken dus niet zo erg. Na het voorstellen dan maar aan het werk. Ik denk na 30 minuten moest ik mee met Matthew om naar mijn huis te kijken 'of ik nu eindelijk niet eens kon gaan verhuizen': zoals het op mij overkwam toen Amanda zei dat ik met Matthew mee moest. Na wederom een korte inspectie van mijn huis kwam ik weer op kantoor. Er waren nog steeds geen wc-brillen en ik werd nog steeds niet erg blij van de verschimmelde muur dus maar weer naar Amanda verslag doen. Er volgende een discussie of er nou wel of geen wc-bril op de toiletpotten zat. Uiteindelijk ben in met haar naar een toilet gelopen om uit te leggen dat als er geen bril op de toilet zit ik in de pot vast kom te zitten omdat mijn billen niet de Nigeriaanse omvang hebben. Uiteindelijk kreeg ik gelijk en moest Yakiem mijn toiletbrillen aftekenen, hij weigerde dat, er was immers al zoveel geld in het appartement gegaan. Nu moest hij het toch zeker eerst zelf zien voordat hij nog meer geld ging uitgeven. (Misschien was het goed geweest om eerst te gaan kijken voordat hij het contract van 1,1mlj Naira voor het huis getekend had in januari. Maar ach.... wie ben ik, ik heb momenteel nog een dak boven mijn hoofd.
Eindelijk dan weer achter mijn laptop, eindelijk aan de slag. Maar nee,.... mijn tafels uit mijn kantoor waren nodig voor het buffet voor de nieuwe vrijwilligers. Of ik niet een andere werkplek kon zoeken. Nee, Eindelijk weigerde ik eens iets. Ik liet ze 1 tafel meenemen zodat ik toch gewoon aan het werk kon.
Denk dat het wel een goed uur was dat ik iets kon doen toen Amanda kwam omdat ze mijn werkplek nodig had voor de registratie van de nieuwe vrijwilligers. De meesten moeten via het net bij de ambassades geregistreerd worden. Ik had intussen het werk al een beetje opgegeven. Was gewoon wat aan het surfen en opzoek naar nieuwe banen. Toen Bola binnen kwam met het verzoek of ik op haar werkplek kon gaan werken want Sue was over de rooie en ze had een prive plek nodig. Okay.... en vrijwilliger over de rooie das geen goede zaak dus mijn laptop maar opgepakt en verhuisd. Uiteindelijk heb ik mijn sollicitatie voor de wereld scout organisatie geschreven en verstuurd en geen werk gedaan.

Nu zijn er verschillende conclusies die je kunt trekken uit dit verslag:
1. Ingrid is iemand die zich makkelijk laat verplaatsen
2. Ingrid is lastig als het gaat om woningen
3. VSO moet meer verantwoordelijkheid nemen als het gaat om woningen
4. Werken in het VSO kantoor kan stressvol zijn
5. hopelijk is dit niet 1 dag uit duizenden