klein avontuur

Als laatste stop op mijn tour door het noorden ben ik in Kaduna belandt. Nou ja eigenlijk moet ik eerlijk zijn, mijn eindbestemming van deze tour is altijd Kaduna geweest. Ik had al een afspraak staan voor een vergadering met de directeur van de demonstratie school voor dove kinderen (DSDC), Victoria. Ik vond het een beetje jammer om op donderdag terug naar mijn huis in Lafia te gaan om dan vervolgens op zondag weer naar het noorden af te reizen voor de vergadering. En het was natuurlijk een mooie gelegenheid om een beetje van Kaduna te zien onder begeleiding van mijn persoonlijke gids en gastvrouw Netty.
Wie op de kaart van Nigeria kijkt ziet dat de reis van Bauchi naar Kaduna door het zuiden van de staat Kaduna gaat. Dit maakte ons een beetje zenuwachtig, omdat in de regio van Kafanchan een paar dagen voor onze reis onrusten waren geweest. Zo de chauffeur door dit gebied gaan? Toen we in de auto stapten reden we wel in de richting Jos maar we hebben Jos nooit gehaald. Ver voordat we Plateau State in zouden rijden sloegen we rechtsaf. Een goede weg……. Althans voor de eerste 10 km. Na een kilometer of 10 was de weg weg. De chauffeur bleef met de zelfde snelheid, tussen de 80 en 100 km/u over deze onverharde weg over de savanne rijden. Ik denk dat het vast wel een uur was. Een uur met het hoofd tegen het plafon van de auto. Gelukkig zat ik niet zoals Netty in het midden, op het harde gedeelte van de achterbank.
In Kaduna hebben we nog een relaxt weekend gehad. Geen verplichtingen alleen maar spontane ideeën. Eén van die ideeën was met de trein ergens heen gaan. De trein! In Nigeria rijden niet zoveel treinen, maar je zou kunnen zeggen dan Kaduna het Utrecht van Nigeria is. Alle treinen komen en gaan van Kaduna. De zondag morgen zijn Netty en ik wandelend langs de rivier richting het station gegaan om te kijken wanneer de treinen reden en hoe duur het zou zijn. Voor 160 Naira naar Zaria binnen 2 uur werd ons verteld. Nou dat is niet gek….. met het de auto kost het al snel 300 Naira en duurt het ongeveer 40 minuten.
Hoe laat gaat de trein? Dame achter de balie bevestigd dat de tijden op het bord kloppen en dat de trein om 14.05 zal vertrekken. Mooi dan kunnen we de auto terug nemen en zijn we voor het donker terug in Kaduna. Wij besloten snel wat inkopen te doen voor de lunch, naar Netty’s huis te gaan om lunch te maken en terug te komen met onze fotocamera’s. Precies om 14.00 waren we terug. Net op tijd voor de trein!....... dachten we. De trein stond nog rustig op perron 2 te wachten. Mensen zaten al in de trein dus wij ook maar in stappen. Helemaal in extase zaten we tegen over elkaar op de relatief luxe banken (lees: geen houten banken). Wat spannend we zouden een rit maken in een Nigeriaanse trein. Netty was minstens net zo enthousiast als ik.
Maar na een uur wachten voelden we het enthousiastme wat wegebben. Plannen moesten iets gewijzigd worden. Zaria zouden we niet meer kunnen halen als we voor donker terug wilden zijn in Kaduna. Okay, ergens onderweg er maar uit dan.
Na anderhalf uur wachten vroeg Netty hoeveel vertraging we nog zouden accepteren voordat we het geld voor ons kaartje terug wilden hebben.….. nog 15 minuten. In de tussentijd hadden we al wel 100 meter afgelegd langs het perron om mensen van de trein uit Minna over te laten stappen.
Net voordat we onze spullen bij elkaar geraapt hadden hoorden we de hoorn van de loc. Het oorverdovende gefluit, waarmee hij aangaf dat hij snel in beweging zou gaan komen, kwam bij me binnen als een verjaardagscadeau. We zouden gaan rijden in een trein. Als kleine kinderen zaten Netty en ik met ons hoofd buiten het raam. Camera’s in de aanslag.