De laatste keer

Als er iets is wat ik heb geleerd in de laatste 10 maanden is dat aan alles een einde komt. Een einde aan vrijwilligerswerk is het beste voorbeeld daarvan. Ik heb al veel internationale vrijwilligers zien vertrekken omdat hun opdracht vervuld is of omdat de opdracht niet bleek te zijn wat ze hoopten. Dat laatste is vrij veel voorkomend helaas.

Vrijdag was het de laatste dag voor veel van mijn nationale vrijwilligers. We hebben een officieel feestje gehad om te vieren dat de nationale vrijwilligers een goed jaar achter de rug hebben. Veel van mijn vrijwilligers hebben veel bereikt tijdens hun jaar werken als docent in een plattelands schooltje. Niet alleen als docent maar ook als dorpsbewoner hebben ze veel impact gehad op de jeugd. Sommigen hebben er voor gezorgd dat de dorpsbewoners weten waarom er waterpompen zijn geslagen en dat water uit een waterpomp schoner, en daarmee gezonder, is dan water uit de sloot. Anderen hebben de lokale medische post geholpen met het informeren van de lokale bevolking over HIV/aids, cholera, malaria en andere dodelijke ziektes die relatief eenvoudig te voorkomen zijn. Helaas heb ik in het afgelopen schooljaar lang niet alle projecten bij kunnen wonen, maar heb gelukkig wel veel in de voorbereidingen kunnen helpen en adviseren.
Een klein aantal van de vrijwilligers zal het nieuwe schooljaar weer als vrijwilliger in dit project werken. Ze willen vaak projecten afmaken die ze kort geleden gestart zijn of ze willen in een nader dorp kijken wat ze daar kunnen doen. Chinwendu en ik hebben afgelopen week een selectie gemaakt uit de aanvragen voor herplaatsing van de vrijwilligers die een extra jaar willen. We hebben er een echte selectie procedure voor moeten starten anders hadden we helemaal geen plekken voor de nieuwe vrijwilligers die we vorige week geselecteerd hebben. Nu zijn we van plan om ‘oude’ en nieuwe vrijwilligers aan elkaar te koppelen, zodat de meer ervaren vrijwilligers de nieuwelingen kunnen helpen/begeleiden.
Als alles goed gaat heb ik aan het eind van deze week alle plekken in de scholen weer gevuld en zijn er zeker 30 nationale vrijwilligers aan het werk in ongeveer 14 scholen in 4 verschillende staten. (Kano, Kaduna, Nassarawa en Kwara) Zeer waarschijnlijk zal ik de vrijwilligers in Kano, Kaduna en Nassarawa gaan begeleiden. Een hele kluif, maar wel leuk vooruitzicht. In Kaduna gaan we samenwerken met de ‘demonstratie school voor doven’ wat een speciaal projectje binnen het geheel is aangezien de directrice van deze school zelf haar vrijwilligers gaat opleiden, betalen en stimuleren. Ik zal daar af en toe heen gaan voor monitoring en workshops. Ik zie er erg naar uit om met deze zeer energieke vrouw samen te werken. Ze heeft meerdere keren samen gewerkt met Nederlandse vrijwilligers en ze heeft in Nederland gewoond dus ze weet hoe streverig en strikt we kunnen zijn;-). Ik hoef haar het boek ‘The Undutchables’ niet te geven ;-).

Maar voordat ik dit allemaal weer in goede banen probeer te leiden ga ik eerst voor 2 weken naar Nederland. Belangrijkste reden voor deze trip is mijn moeders verjaardag, maar sinds de laatste weken is daar een andere belangrijke reden bij gekomen: uitrusten! Ben namelijk iets te druk geweest tijdens deze zomer vakantie (wie had dit kunnen denken na al mijn klagen van de laatste 10 maanden). Tot ziens in NL.