Peace..oo

Nieuwe internationale vrijwilligers zijn deze week het land binnengekomen. Erg leuk om dit integratieproces, of eerder gezegd gewenningsproces eens van dichtbij mee te maken. Eén van de vrijwilligers is een speciale vrijwilliger, ze moet de jongeren van Global X-change programma begeleiden. Leuke jonge ambitieuze meid die heel goed weet wat ze wil en dat ook duidelijk maakt.
Of dat laatste nou een echt goed idee is hier in Nigeria moet je aan het eind van dit blog zelf maar bepalen.
Donderdag toen ik mezelf in het hotel incheckte stelde Sunday, balie jongen, me voor aan Peace-o als zijne een nieuwe vso-er. Raar dacht ik nog want de nieuwe vso-ers zouden pas zondag in het land komen en niet donderdag al. Na een gesprek bleek dat ze hier was voor een speciaal programma, het Global X-change programma waarin jongeren voor drie maanden aan een project werken. Het zijn Britten die gekoppeld zijn aan Nigerianen. Na drie maanden vliegen ze naar de UK om daar drie maanden aan een project te werken.
Maar ach, Peace-o….. Ze had in de UK al gewerkt aan dit project en is nu hier om de jongeren te begeleiden samen met een Nigeriaanse counterpart. Het werk dat ze in de UK gedaan had was voornamelijk planningen schrijven en vergaderen over de inhoud van dit project.
Donderdag middag maak ik me klaar om naar het kantoor te gaan als ik haar in de lobby van het hotel zie zitten. ‘Wacht je op iemand?’ vraag ik haar. Ja, ze wachtte op Jika van het programma kantoor. ‘okay, hoe laat hebben jullie afgesproken, misschien kan ik mee rijden naar kantoor, scheelt mij weer taxi geld’ : zeg ik nog. Ze geeft aan dat ze om 13.00 wordt opgehaald, en op de klok is het al 13.10. Jika is iets te laat. Dan vraag ik haar of het zeker is dat het 13.00 is omdat dit lunchtijd is voor VSO. Ze is overtuigd. Na 20 minuten wachten bel ik Jika toch maar even op. ’13.00 uur? Dacht dat ik 14.00 tegen haar had gezegd. Weet wel zeker dat ik 14.00 heb gezegd want 13.00 is lunchtijd, maar ben zo onderweg.’ Ik bied Jika aan dat ik Peace-o mee naar kantoor neem aangezien ik om 14.30 een vergadering heb. In de tussentijd praten we wat over werk en Nigeria en ik leg wat uit over de Nigeriaanse gewoonten rond tijd en planning. Waarmee ik Peace-o wil waarschuwen niet te veel te willen plannen en zeker niet te ver vooruit. Waarop ze reageert: ’Ik moet wel plannen want ik heb maar 3 maanden en moet een evaluatie verslag bij VSO international inleveren over dit project. En we werken met jongeren dus we moeten wel plannen anders worden ze vervelend. En ik wil vakantie aan het einde van de drie maanden en ben niet van plan daar mee te schuiven. En ik wil niet elke avond tot laat werken aan supervisies. En……’
Eind goed al goed. We zijn in het kantoor waar ik een korte rondleiding geef en mensen voorstel. Kort daarna verdwijnt Jika met Peace-o. Het lijkt te klikken tussen de twee. Daarna gaan ze in vergadering met mensen van het kantoor om het programma van de komende weken door te nemen. Mooi het programma?? Welk programma? Na de vergadering komt Peace-o, bijna in tranen bij me: ‘ze hebben nog geen voorbereidingen gedaan voor de komende orientatie. Ze verwachten dat ik alles weet wat er gepland staat. Als ik vraag wat het programma is kunnen ze me niks concreets vertellen en als ik vragen stel over inhoud de introductie krijg ik de vraag terug: wie doet dit werk nou het langst?’
Nadat ik het een en ander voor haar in het Nigeriaanse perspectief niet-plannen-en-alles-komt-op-z’n-pootjes-terecht heb uitgelegd is ze iets rustiger.Wel zijn er nog aardig wat ‘ja,maar…’-vragen.
Vrijdag moet ik al vroeg in het kantoor zijn om spullen voor de echte nieuwe vrijwilligers klaar te maken. Mappen vol zinloze en soms foutieve info over Abuja en Nigeria, en een stuk over organisatie ontwikkeling in Nepal. (Ach ja denk maar zo: begint beide met een N). Henry en ik zijn een team dat loopt als een gesmeerde machine. Hij maakt de gaten en ik vul je mappen. Hij verdeelt de vitamine pillen en ik maak de naamkaartjes. Hij drinkt de koffie, ik de thee.
Intussen is Peace-o met haar counterpart binnengekomen voor een andere voorbereidende vergadering met mensen van het programma kantoor.
Wij gaan verder met het verdelen van de pennen en notitieboekjes, kort overleg en werkverdeling voor komende week. (Er blijken maar 4 van de 10 een visum te hebben) Henri is zo lief om als vliegende keep de laatkomers op te vangen en te begeleiden, ik blijf deze week in Abuja voor het begeleiden van de 4). Na onze voorbereidingen gaat Henri dan ook weer naar zijn huis en ik kijk of Peace-o en partner klaar zijn voor een lunch…… nou Peace-o niet helemaal. Ze heeft weer wat vragen gesteld die bij de Nigerianen wat te opdringerig en betweterig overkomen, waardoor ze haar geen echte eerlijke antwoorden meer geven. Vragen als ‘delen we ook condooms uit aan de jongeren in het project?’ worden afgedaan met ‘hoeft niet ze gaan zich wel gedragen. (hun project gaat over SOA’s en ze zijn allemaal ouder dan 18) of ‘staan we toe dat ze alcohol nuttigen?’ wordt beantwoordt met in Nigeria drinken we geen alcohol dus dat is niet nodig. Mmmm geen alocohol in Nigeria…… niet helemaal waar. (Of kunnen deze woorden beter in een andere volgorde?)
Is het profiel van Peace-o nou een een passend profiel voor deze baan of niet helemaal, wat zeg jij ervan?