Stokje over geven....

In Nigeria zijn nog steeds gebieden die verstoken zijn van de ‘bewoonde wereld’. Op zondag 30 januari hebben Richard, Teddy en ik (zei de gek) zo’n gebied bezocht. Manasseh (directeur van de secundary school) had Richard uitgenodigd, omdat hij binnenkort vertrekt. Hij was uitgenodigd om het stokje over te geven aan te vrijwilligers die de komende periode misschien wat voor de gemeenschap kunnen betekenen.
Een week voor vertrek waren we nog met 7 mensen, maar zoals wel vaker in dit soort situaties gelde ook nu het verhaal van de tien kleine kleutertjes op het hek...... Eén voor één zeiden mensen af, zo bleven we maar met 3 over. (op te de terugweg zelfs maar met twee, maar dat wordt later duidelijk).

Mannaseh had het allemaal goed geregeld. Hij stond ons, samen met een leraar en wat jongeren uit het dorp, al op te wachten bij het begin van het pad. Maar zoals Teddy betaamd moest hij eerst een Gulder drinken. Weet nog steeds niet of het moet in drinken was of wat anders maar het bier had hij vrij snel tot zich genomen. Rond 16.15, na de warmste periode van de middag, begonnen we aan de tocht. Het was een lange maar super mooie tocht van ca. 3 uur. Met een sinasappel pauze na het eerste uur en een korte drinkpauze na 2 uur waren we rond 7 uur bij het huis van Manasseh aangekomen. Net op tijd, want het begon al aardig te schemeren. Het huis van Manasseh is eenvoudig en bestaat uit twee delen; zijn eigen woning en 5 kamers voor docenten. Eén van de kamers is bedoeld voor een vrouwelijke docent en is te bereiken vanaf de binnenplaats van het huis. De 4 andere kamers zijn bedoeld voor mannelijke docenten en toegankelijk vanaf de weg. Richard en Teddy deelden een matras in 1 van deze kamers en ik kreeg een bed van een van de kinderen toegewezen.
Na het dinner, bestaande uit pounded yam en Egusi-soup, werd ik naar de badruimte geloodst zodat ik met zelf kon opfrissen. Deze badruimte was ook de plek waar ik heen moest ‘to ease myself’ of te wel om mijn behoefte te doen. Niet eens een gat voor de grote behoefte! Help waar moet dat? Niet dat ik in staat was dat te doen maar……..
De volgende dag was ik vroeg op, na een nacht op een dun matras op houten planken. Zonsopkomst was magnifiek! En had zin om de school te zien. Zin om wat lessen te geven. Daarom waren we hier immers; observeren en ervaren. Zien wat het niveau van deze leerlingen en daarmee docenten was.
Verrassing nummer 1: Er was maar 1 docent voor de hele school aanwezig vandaag. Er was dus weinig te observeren en veel te doceren.
Tijdens mijn lessen werd al snel duidelijk dat ik heel anders les wilde geven dan dat de leerlingen gewend waren. Meer interactie en betrokkenheid van de leerlingen. De eerste les was aardrijkskunde aan 16 jarigen, start van de les met beeldvorming van de wereld en dan inzoomen op Afrika. Heb de kids een wereldkaart laten tekenen en de werelddelen er in laten schrijven. Niemand kon het zonder hulp! Het inzomen ging over de vegetatiezones. Heb de leerlingen daarvoor naar buiten geloodst en ze door Afrika laten reizen. Ze stonden me vol verbazing aan te kijken, gelukkig vol positieve verbazing. De virtuele reis van de tropen naar de woestijn met daarbij het uitbeelden van de vegetatie was lachwekkend maar (wat een dag later bleek) ook effectief.
In de andere les van die ochtend deed ik mijn tweede schokkende ervaring op; leerlingen van ca 12 jaar die niet kunnen schrijven na 6 jaar school! Fotos bij dit blog moeten voldoende vertellen.

Op de tweede dat waren er wel 5 docenten in de school aanwezig, maar helaas te weinig tijd om ze te observeren. In de tijd dat Teddy en ik in de school waren hebben ze namelijk geen les verzorgd. Ze hebben alleen maar in de docentenwerkkamer gezeten en gedaan of ze lessen aan het voorbereiden waren. Ze wisten mijn god niet wat ze moesten doen.
Achteraf vertelde Manasseh dat ze zo verbaasd waren geweest over de manier waarop ik binnen 5 minuten een volledige les met activiteiten kon voorbereiden zonder in boeken te kijken. Ach ja……. De vraag is nu: Wat maakt een goede docent? Creativiteit of het curriculum?

Die dinsdagmiddag zijn Teddy en ik teruggegaan naar Lafia. Richard kon niet mee, hij was te zwak omdat hij sinds de maandagochtend diarree had en steeds moest overgeven.