Verjaardag 2011

Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes en belletjes.
Nog nooit zo mijn verjaardag gevierd als dit jaar. Zelf niet toen ik tijdens mijn 30ste verjaardag op een bijna onbewoond eiland ten zuiden van Chili en Argentinië. Toen heb ik het thuisfront niet zo gemist als nu. Raar dat je pas op een dag als gisteren merkt dat je mensen mist. Ook al heb ik aardig wat nieuwe vrienden leren kennen voelde het gisteren toch een beetje eenzaam.
Kon het dus ook niet helpen dat ik moest janken toen in zag wat Viola en Dominic (haar vriend uit Duitsland) voor me hadden gedaan. Ze hadden mijn eetkamertafel waar ik me al weken aan irriteer helemaal schoon gemaakt. Vrij van kaarsvet en suikertroep van Richards eten. Vrij van alle spulletjes die er op lagen. In plaats van al die rommel hadden ze het gevuld met vers fruit, een taart (erg bijzonder in een land zonder echte zuivel) en kadootjes.
Emokonijn, zoals Piet me wel eens noemt, kon het ook die avond niet droog houden toen pa belde en Cees ook nog even aan de lijn kwam met de tweeling op de achtergrond. Die ochtend toen mijn moeder belde kon ik me nog aardig groot houden maar aan het eind van de dag was het wel een beetje gedaan.
Gelukkig waren wat mensen gekomen op mijn kleine verjaardagsfeestje op Dunoma Plaza. Niet iedereen waarvan ik gehoopt had dat ze zouden komen maar toch belangrijke mensen waren er, zoals: Mr Peter (mijn ‘baas’, niet echt maar hij regelt alles voor me), Jibrin (Collega met wie ik veel kan sparren), Paulinos (beetje arrogante man van Scholarship board met wie ik kan ouwehoeren op kantoor. Mogelijk introduceert hij me binnenkort bij de badmintonclub.), Mike (Canadese VSO-er die voor heel kort in Lafia woont, kan het goed met hem vinden), Uche (dame met wie Viola haar school bouwt), Viola en Dominic natuurlijk.
Weet wel dat het moeilijk gaat worden als Viola naar huis gaat. Je kunt wel stellen dat zij mijn beste vriendin hier in Nigeria is op dit moment. Wij delen zo ongeveer alles met elkaar. Veel Nigerianen zeggen dat we zussen zijn, en daar laten we het dan ook maar bij.
Volgende week viert Richard zijn verjaardag en zal ik de mijne ook nog weer eventjes meevieren met wat andere internationale vrijwilligers die deze week niet konden komen. Hoop dat ze er dan allemaal wel kunnen en willen zijn. Hoop ook dat Richard nagedacht heeft over hoe en waar hij zijn verjaardag wil vieren. Nou ja…. Ijdele hoop want ik weet stiekem wel dat Richard nooit iets plant.

Even roddelen over mijn huisgenoot. Hij is er toch niet, hij is aan het reizen. Richard is 25 jaar, een jongen dus. Hij gaat in februari naar huis in Leeds, GB. Wat hij daar gaat doen weet hij nog niet maar wat hij hier doet is duidelijk: Schijt hebben aan alles en feesten. Hij heeft op het moment 2 Nigeriaanse meiden waar hij het ‘goed mee kan vinden’. Een van de twee slaapt zelfs wel bij ons thuis. De eerste keer dat ik het zag was toen ik thuis kwam van een paar dagen in Abuja. Een vreemdelinge was ons huis aan het schoonmaken! Raar! Richard was niet thuis, hij was benzine aan het halen voor de generator. Ik voelde me een beetje te veel in mijn eigen huisje (het huis is kleiner dan mijn Zutphense huis). Dus ik vluchtte het huis ff uit, bij terugkomst bleek dat ze al 3 nachten doorgebracht had in het huis en dat ze nog een nacht zou blijven.
Toen ze zaterdag vertrokken was heb ik toch maar ff aan Richard gevraagd waar hij mee bezig is. Zijn en mijn reputatie gaan er aan door dit gedrag: Zijn reputatie omdat hij vreemd gaat (iedereen denkt dat hij mijn man is) en mijn reputatie omdat hij vreemd gaat onder mijn eigen dak!
Nou is het zo dat een man in Nigeria meerdere vrouwen mag hebben dus voor hem is het probleem wat kleiner, daarnaast gaat hij bijna weg en heeft hij zoals eerder gezegd ……. aan alles op dit moment.
Het andere meisje heb ik nog niet in ons huis gezien, maar ben ook vaak niet thuis.
Verder leef ik samen met een jongen die gewend is dat zijn moeder alles achter hem opruimt en die gewend is om alleen te leven in dit huis.
Ben stiekem wel een beetje blij dat hij weggaat in februari. Ik niet alleen trouwens, Mr Peter en zijn baas ook. Zij vinden het maar niks dat ik samenwoon met een man.
Trouwens een Engelstalige blog kun je vinden op ingridasteachertrainerinnigeria.blogspot.com