reportage bij het zwembad

Als enige in Crystal Palace, beetje een eenzaam gevoel maar ook wel een beetje opgelucht. Even tijd voor mijzelf. Moet nog wat afronden van ICT en dan lekker zwemmen in het Britse dorp (Brittish Village). Al een poos niet meer gedaan. Het is eigenlijk een beetje te koud om te zwemmen. Misschien neem ik de laptop ook wel mee naar de village om daar mijn rapport te schrijven en wat voorbereidingen te doen voor maandag. Dan vanavond naar de nieuwste Harry!!!!! Toppie gelukkig toch een bios in Abuja die hem draait ook al was de première hier niet zo groot als in Europa. Moest op zoek naar een bios die de film draait! Yakiem, Bola, Jane en ik gaan in elk geval vanaaf. Toppie.
De incountry training (ict) is wel geod gegaan volgens mij. Ik heb het idee dat de 4 dames het wel gezellig hebben gehad en dat ze wel een beetje een indruk hebben van wat er van ze verwacht wordt en wat ze zelf kunnen verwachten. Nu zijn ze onderweg naar hun placements, 2 hebben een lange reis te gaan naar Calabar en Lagos. Vonny is net aangekomen in Kaduna voor een weekend mini placement visit bij Simon, Jenny en Lucy. En Bola zal vanaf vandaag een nieuwe naam geven aan Viola’s flat. Hoop dat ze allemaal hun eigen weg weten te vinden een dit bijzondere land.
Zo tijdens het gastvrouwschap van deze ict ga je reflecteren op je eigen leven hier en waar je allemaal tegenaan gelopen bent vanaf het moment dat je op je placement aan kwam. Wat zijn nou de dingen die me het meest zijn opgevallen en bijgebleven.
Het eerste is dat ik nu pas weet dat ik tijdens de ict niet veel heb verstaan van de verschillende sessies. Het is leuk te merken dat ik in de tijd dat ik hier nu ben Nigeriaans Engels beter ben gaan begrijpen en dat ik ze nu werkelijk kan verstaan. Nu heb ik pas verstaan wat de dokter haaft gezegd tijdens onze ict, nu heb ik pas verstaan wat Chinwe of Abdul of Emmanuel of Ngozi hebben verteld. Ook het zien van de gezichten van deze 4 dames heeft me geleerd dat ik zeker niet de enige ben die moest wennen aan het Nigeriaanse Engels.
Ten tweede is dat de info die gegeven wordt tijdens de ict 20x ernstiger lijkt dan de werkelijkheid en dat een relativerende mening erg prettig kan zijn. Ik herinner me hoe zenuwachtig en nieuwsgierig ik was toen ik onderweg was naar mijn placement. Voor het eerst naar je nieuwe huis, nieuwe omgeving, nieuwe leven. En hoe normaal ik het nu allemaal vind en dat ik zelfs kan verlangen naar mijn huisje zonder stromend water en elektriciteit. Dit verlangen van mij naast de angstige gezichten van de newbies omdat ze niet weten hoe het is in hun nieuwe huis en hoe het is om te leven zonder elektriciteit. De vraagtekens in hun ogen zijn net zo groot als bij mij toen ik Abuja voor het eerst achter me liet.
Dan heb je nog alle vragen die je wilde stellen maar niet goed durfde te stellen. Pas in de kleine setting van de ict-visit zijn de antwoorden op de vragen gekomen. Dit keer was er geen placement visit, dus heb geprobeerd veel antwoorden te geven op vragen die ik destijds zelf had zonder dat de vragen letterlijk gesteld werden. Ik heb zeker geprobeerd de intieme sfeer van een visit te creeren. Lekker gezellig uit eten met de dames, naar Wuse market en een biertje bij 247 hebben hier zeker een positieve bijdrage in gehad.
Tot slot waren er natuurlijk de gesprekken met de hoge piefen van VSO (land en regio manager), Jane van Christian aid en de Britse hoge commissaris in Nigeria. Allemaal hebben ze een band met VSO. Jane en John als ex-vrijwilligers, Kayode als land manager en de Britse hoge commissaris als expat die goed bevriend was met VSO’s om uit zijn beschermende bel te komen. Allemaal met hun eigen verhalen en ervaringen. Verhalen van anderen kunnen zo belangrijk zijn!