Tennisbaan gesprekken

Sinds een paar maanden sla ik elke dag een balletje op de tennisbaan van de ‘Projectclub’, of beter gezegd dat probeer ik. Ik probeer de bal te raken en ik probeer elke dag te komen. Vandaag was zo’n dag dat ik om 16.00 op de baan kon staan. Echter mijn tennis leraar kwam 30 minuten later waardoor ik tijd had om met Chris te praten. Chris is de uitbater van het gebouw bij de tennisbaan. Ik zeg duidelijk gebouw, want wat ooit als clubhuis gebouwd moet zijn is nu niet veel meer dan 4 muren met een dak. Er is zelden iets te koop in het clubhuis en het meisje dat er woont om op het gebouw te passen krijgt geen toestemming om het echt te beheren. Chris is dus niet zo’n goede (slimme) uitbater. Stel je voor wat je zou kunnen verdienen als er elke dag zeker 8 mensen komen tennissen en dan nog eens 8 die komen kijken (beetje doordat ik speel wordt me verteld). Die mensen willen of een biertje of water. Kassa!!! Maar nee, Chris heeft bijna nooit iets in de koeling. Tot vandaag….
Vandaag kwam ik op het terrein aan en zag Chris aan de sleep met kratten lege flesjes en er was een stel vrouwen bezig een bbq op te warmen. Mijn eerste reactie naar Chris was: ‘Feessie?’
‘Nee’; zei Chris;’ wil wat leven in de brouwerij, ik ga bbq vis verkopen.’ Okey mooi, dacht ik, dus ik informeer verder naar zijn plannen. Hij heeft gisteren besloten dat hij bbq catfish wil verkopen. Gisteren! Dus ik vraag doodleuk naar de manier waarop hij mensen naar deze, toch ietwat afgelegen, plek wil lokken voor vis. Hij vertelt dat hij wat vrienden verteld heeft van zijn plannen. ‘En?’; vraag ik.
Niks, er kwam verder niks over adverteren langs de weg of wat hij anders gaat doen dan al die andere plekken waar je bbq catfish kunt kopen.
Dit is slechts één van de voorbeelden die ik kan geven over marketing strategieën hier. Mensen denken niet echt na over iets vernieuwends. Het is vaak ‘wat bij een nader goed loopt, kan ik ook zo doen’ en daarnaast is adverteren niet iets dat veel voorkomt in Lafia. Reclame maken om klanten te krijgen? Een sporter sponsoren? Een tennisbaan opknappen en dan groot je naam erop schilderen? Neeeeee, onzin mensen weten me wel te vinden………… of niet.
Na een paar balletjes geslagen te hebben wordt het te donker en moeten we stoppen. Dit keer blijft iedereen wat hangen en kletsen. Zo raak ik aan de klets met een vage gast die elke dag naar het clubhuis komt om te kijken. In Nederland zullen we hem een nietsnut of klaploper noemen, hier is het gewoon een gast met vage zaken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem verdenk van zaken die het daglicht in Nigeria niet echt kunnen verdragen. Dit vermoeden werd sterker naarmate zijn sigaret korter werd. Maar ja…. dit gedrag kennen we ook in Nederland.
Het gesprek met deze vage gast begon, voordat hij zijn sigaretje begon te roken, met de opmerking ‘op een dag zal ik naar jouw land reizen’. Mijn standaard reactie is altijd ‘om wat te doen?’ Daarna komt de ellenlange discussie over geld, kosten, visa en andere belangrijke zaken. Door deze discussie kwam de ware aard van de opmerking boven drijven ‘jouw land is goed, mijn land heeft slechte leiders’. De voorbeelden die vervolgens gegeven worden zijn: (a)Nigeria is rijk, elke Nigeriaan zou in theorie 30.000 naira per maand kunnen krijgen als de welvaart eerlijk verdeeld wordt, (b) werkloosheid is hier te hoog, bij jullie werkt iedereen, (c) onze leiders hebben de top bereikt door zichzelf te verrijken met ons geld en willen het niet delen. Mijn reactie, als ik dit soort argumenten hoor, is vaak: ‘En wat doe jij eraan?’. De opmerking klinkt hard, maar de context die ik hier dagelijks zie is dat mensen hier erg veel commentaar kunnen leveren en zelf niet creatief genoeg zijn om iets te doen. Veel mensen zoals deze vage gast hebben veel commentaar maar als je hen vraagt ‘wat doe jij eraan?’ reageren ze met ‘het zijn mijn zaken niet, en wat kan ik er in mijn eentje aan doen?’. Mensen verenigen zoals sommige NGO’s doen, of misschien gaan werken en dan via een vakbond een mening vormen, met vrienden de dingen net iets anders gaan doen dan van je verwacht wordt. Allemaal kleine dingen die een individu kan ondernemen. Deze vage gast werd stil, nadat ik bij elke opmerking die hij gaf een mogelijke individuele actie kon noemen. Ik sloot af met de vraag ‘Wat ga jij nou doen aan het onrecht dat jou wordt aangedaan?’
Veel mensen weten zich hier geen raad met eigen verantwoordelijkheid. Veel mensen weten dat er hulp zal zijn van buitenaf en dat ze door die hulp misschien een betere toekomst krijgen. Maar weinig mensen hier weten zich echt te verenigen en samen te werken naar een betere ontwikkeling van de samenleving. Bijna iedereen wacht op de regering om verandering te brengen. Ze hebben hier tijdens de geschiedenis lessen zeer waarschijnlijk vergeten te vertellen hoe de meeste revoluties in Europa tot stand zijn gekomen. Ontwikkeling zit in de mensen.
Dat laatste krijg ik de laatste maanden ook van de verstandige tennissers te horen. Zij geven meerdere keren in een week aan dat mijn aanwezigheid op de club waardevol is. Veel leden die eerder nooit nadachten over hun eigen verantwoordelijkheden staan steeds vaker open voor een discussie. Steeds vaker hoor je een klein initiatief dat ze willen starten om mensen te helpen of ze vragen mij om mijn mening als het gaat over relaties of opvoeding van kinderen. Andersom vraag ik hen natuurlijk ook hoe ik me het best kan gedragen en wat ik in verschillende situaties heb best kan doen. Neem de situatie met Lee. Advies of dit soort zaken is snel te krijgen bij deze mannen ;-). Zeker omdat Nigeriaanse mannen bijna altijd alleen vanuit zichzelf denken en weten wat ze zelf willen.