stakeholders wahala
Door: geotje
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
24 Juni 2011 | Nigeria, Lafia
Iedereen die me een beetje ken tweet dat ik wel van een uitdaging houd. (waarom zit ik anders hier?). Een uitdaging zorgt er voor dat ik toch vaak het beste uit de situatie wil halen ook al ziet een ander het niet meer zitten. Dit is ook het geval met mijn baan hier in Nigeria. In oktober 2010 ben ik hier aangekomen met een baan als leraren opleider voor mensen die nog geen echte leraren zijn. Ik ben hier om nationale vrijwilligers te begeleiden in hun doceren in de laatste fase van secundair onderwijs. Ik ben niet als enige met deze taakomschrijving het land binnengekomen, Lea, een Brit moet het zelfde werk doen in Kwara state. Hij zag het zelfde als ik na een maand werken…… chaos……werken zonder plan………zelf het wiel uitvinden.
Hij kon er niet mee overweg en heeft een nieuwe baan omschrijving gekregen, na wat klagen en dreigen met vertrekken. Ik heb een andere aanpak gekozen…..vechten voor de nationale vrijwilligers. Kijken wat ik uit het goede idee kan halen en hoe het wel werkzaam kan worden.
Afgelopen dinsdag had ik dan eindelijk de belangrijkste vergadering sinds mijn verblijf hier: de Stakeholders meeting. Een vergadering waarbij we alle belangrijke partijen in dit project in Nassarawa state om tafel hadden zitten om eens echt goed na te denken over het project en de doelstellingen. Het was mijn wens sinds januari om deze vergadering te hebben.
Echter mijn verwachtingen van de vergadering waren net iets anders dan de verwachtingen die de programma manager (VSO staf) Yakiem had. Hij heeft er meer een brainstorm vergadering van gemaakt, terwijl ik graag een vergadering wilde waar echt doelstellingen en afspraken uit zouden komen. Mijn voorbereiding die ik in januari al gedaan had waren dus een beetje zinloos. Maar goed voor tijdverdrijf.
Als ik nu terug lees wat ik als conclusies heb kunnen schrijven over deze vergadering lees ik vooral vaak het woord of woorden: we zouden, we kunnen, misschien, als het kan…… allemaal lege woorden zoals ik ze noem. Ik moet dus maar weer gaan zeuren voor een vergadering met echte besluiten en afspraken. Een vergadering waarin we een samenwerkingsovereenkomst kunnen tekenen met duidelijk rollen en verantwoordelijkheden.
Het grote verschil tussen het organiseren van die vergadering en de laatste vergadering is dat ik hem nu echt kan initiëren, omdat ik nu sinds dinsdag de officiële projectmanager ben van het project in Nassarawa. Dat was namelijk de enige beslissing die afgelopen dinsdag genomen is…….onder druk van mij ….. natuurlijk.
Hij kon er niet mee overweg en heeft een nieuwe baan omschrijving gekregen, na wat klagen en dreigen met vertrekken. Ik heb een andere aanpak gekozen…..vechten voor de nationale vrijwilligers. Kijken wat ik uit het goede idee kan halen en hoe het wel werkzaam kan worden.
Afgelopen dinsdag had ik dan eindelijk de belangrijkste vergadering sinds mijn verblijf hier: de Stakeholders meeting. Een vergadering waarbij we alle belangrijke partijen in dit project in Nassarawa state om tafel hadden zitten om eens echt goed na te denken over het project en de doelstellingen. Het was mijn wens sinds januari om deze vergadering te hebben.
Echter mijn verwachtingen van de vergadering waren net iets anders dan de verwachtingen die de programma manager (VSO staf) Yakiem had. Hij heeft er meer een brainstorm vergadering van gemaakt, terwijl ik graag een vergadering wilde waar echt doelstellingen en afspraken uit zouden komen. Mijn voorbereiding die ik in januari al gedaan had waren dus een beetje zinloos. Maar goed voor tijdverdrijf.
Als ik nu terug lees wat ik als conclusies heb kunnen schrijven over deze vergadering lees ik vooral vaak het woord of woorden: we zouden, we kunnen, misschien, als het kan…… allemaal lege woorden zoals ik ze noem. Ik moet dus maar weer gaan zeuren voor een vergadering met echte besluiten en afspraken. Een vergadering waarin we een samenwerkingsovereenkomst kunnen tekenen met duidelijk rollen en verantwoordelijkheden.
Het grote verschil tussen het organiseren van die vergadering en de laatste vergadering is dat ik hem nu echt kan initiëren, omdat ik nu sinds dinsdag de officiële projectmanager ben van het project in Nassarawa. Dat was namelijk de enige beslissing die afgelopen dinsdag genomen is…….onder druk van mij ….. natuurlijk.
-
24 Juni 2011 - 20:07
Olga:
Goed gedaan Ing! Ik ben trots op je -
24 Juni 2011 - 22:04
Freek De Wit:
Ik ben benieuwd wat je je collega's voor gaat leggen. Het is jou wel duidelijk wat je wilt. Nu de anderen nog?
groeten
je vader -
24 Juni 2011 - 22:07
Freek De Wit:
ik snap de titel van dit stuk eigenlijk niet. het is toch niet het Walhalla? Dat is de plaats waar de dapper Germaanse strijders dachten te komen na in een hevige strijd te zijn gesneuveld.
Nogmaals groeten
Je vader -
25 Juni 2011 - 16:14
Sarah:
Weer goed bezig Ingrid! Al zat ik natuurlijk wel een beetje te wachten op een vervolgverhaal na je laatste blog.. ;)
En voor je vader: wahala is Nigeriaans slang en betekent problemen. Een veel gebruikt woord in Nigeria dus.. -
10 Juli 2011 - 15:32
Wieteke:
Projectmanager... zozo... ;)
Goed dat er tenminste nog 1 conclusie is getrokken en jij lijkt mij de juiste persoon met je regel- en organisatietalenten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
