Verjaardag 2011
Door: geotje
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
07 Januari 2011 | Nigeria, Lafia
Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes en belletjes.
Nog nooit zo mijn verjaardag gevierd als dit jaar. Zelf niet toen ik tijdens mijn 30ste verjaardag op een bijna onbewoond eiland ten zuiden van Chili en Argentinië. Toen heb ik het thuisfront niet zo gemist als nu. Raar dat je pas op een dag als gisteren merkt dat je mensen mist. Ook al heb ik aardig wat nieuwe vrienden leren kennen voelde het gisteren toch een beetje eenzaam.
Kon het dus ook niet helpen dat ik moest janken toen in zag wat Viola en Dominic (haar vriend uit Duitsland) voor me hadden gedaan. Ze hadden mijn eetkamertafel waar ik me al weken aan irriteer helemaal schoon gemaakt. Vrij van kaarsvet en suikertroep van Richards eten. Vrij van alle spulletjes die er op lagen. In plaats van al die rommel hadden ze het gevuld met vers fruit, een taart (erg bijzonder in een land zonder echte zuivel) en kadootjes.
Emokonijn, zoals Piet me wel eens noemt, kon het ook die avond niet droog houden toen pa belde en Cees ook nog even aan de lijn kwam met de tweeling op de achtergrond. Die ochtend toen mijn moeder belde kon ik me nog aardig groot houden maar aan het eind van de dag was het wel een beetje gedaan.
Gelukkig waren wat mensen gekomen op mijn kleine verjaardagsfeestje op Dunoma Plaza. Niet iedereen waarvan ik gehoopt had dat ze zouden komen maar toch belangrijke mensen waren er, zoals: Mr Peter (mijn ‘baas’, niet echt maar hij regelt alles voor me), Jibrin (Collega met wie ik veel kan sparren), Paulinos (beetje arrogante man van Scholarship board met wie ik kan ouwehoeren op kantoor. Mogelijk introduceert hij me binnenkort bij de badmintonclub.), Mike (Canadese VSO-er die voor heel kort in Lafia woont, kan het goed met hem vinden), Uche (dame met wie Viola haar school bouwt), Viola en Dominic natuurlijk.
Weet wel dat het moeilijk gaat worden als Viola naar huis gaat. Je kunt wel stellen dat zij mijn beste vriendin hier in Nigeria is op dit moment. Wij delen zo ongeveer alles met elkaar. Veel Nigerianen zeggen dat we zussen zijn, en daar laten we het dan ook maar bij.
Volgende week viert Richard zijn verjaardag en zal ik de mijne ook nog weer eventjes meevieren met wat andere internationale vrijwilligers die deze week niet konden komen. Hoop dat ze er dan allemaal wel kunnen en willen zijn. Hoop ook dat Richard nagedacht heeft over hoe en waar hij zijn verjaardag wil vieren. Nou ja…. Ijdele hoop want ik weet stiekem wel dat Richard nooit iets plant.
Even roddelen over mijn huisgenoot. Hij is er toch niet, hij is aan het reizen. Richard is 25 jaar, een jongen dus. Hij gaat in februari naar huis in Leeds, GB. Wat hij daar gaat doen weet hij nog niet maar wat hij hier doet is duidelijk: Schijt hebben aan alles en feesten. Hij heeft op het moment 2 Nigeriaanse meiden waar hij het ‘goed mee kan vinden’. Een van de twee slaapt zelfs wel bij ons thuis. De eerste keer dat ik het zag was toen ik thuis kwam van een paar dagen in Abuja. Een vreemdelinge was ons huis aan het schoonmaken! Raar! Richard was niet thuis, hij was benzine aan het halen voor de generator. Ik voelde me een beetje te veel in mijn eigen huisje (het huis is kleiner dan mijn Zutphense huis). Dus ik vluchtte het huis ff uit, bij terugkomst bleek dat ze al 3 nachten doorgebracht had in het huis en dat ze nog een nacht zou blijven.
Toen ze zaterdag vertrokken was heb ik toch maar ff aan Richard gevraagd waar hij mee bezig is. Zijn en mijn reputatie gaan er aan door dit gedrag: Zijn reputatie omdat hij vreemd gaat (iedereen denkt dat hij mijn man is) en mijn reputatie omdat hij vreemd gaat onder mijn eigen dak!
Nou is het zo dat een man in Nigeria meerdere vrouwen mag hebben dus voor hem is het probleem wat kleiner, daarnaast gaat hij bijna weg en heeft hij zoals eerder gezegd ……. aan alles op dit moment.
Het andere meisje heb ik nog niet in ons huis gezien, maar ben ook vaak niet thuis.
Verder leef ik samen met een jongen die gewend is dat zijn moeder alles achter hem opruimt en die gewend is om alleen te leven in dit huis.
Ben stiekem wel een beetje blij dat hij weggaat in februari. Ik niet alleen trouwens, Mr Peter en zijn baas ook. Zij vinden het maar niks dat ik samenwoon met een man.
Trouwens een Engelstalige blog kun je vinden op ingridasteachertrainerinnigeria.blogspot.com
Nog nooit zo mijn verjaardag gevierd als dit jaar. Zelf niet toen ik tijdens mijn 30ste verjaardag op een bijna onbewoond eiland ten zuiden van Chili en Argentinië. Toen heb ik het thuisfront niet zo gemist als nu. Raar dat je pas op een dag als gisteren merkt dat je mensen mist. Ook al heb ik aardig wat nieuwe vrienden leren kennen voelde het gisteren toch een beetje eenzaam.
Kon het dus ook niet helpen dat ik moest janken toen in zag wat Viola en Dominic (haar vriend uit Duitsland) voor me hadden gedaan. Ze hadden mijn eetkamertafel waar ik me al weken aan irriteer helemaal schoon gemaakt. Vrij van kaarsvet en suikertroep van Richards eten. Vrij van alle spulletjes die er op lagen. In plaats van al die rommel hadden ze het gevuld met vers fruit, een taart (erg bijzonder in een land zonder echte zuivel) en kadootjes.
Emokonijn, zoals Piet me wel eens noemt, kon het ook die avond niet droog houden toen pa belde en Cees ook nog even aan de lijn kwam met de tweeling op de achtergrond. Die ochtend toen mijn moeder belde kon ik me nog aardig groot houden maar aan het eind van de dag was het wel een beetje gedaan.
Gelukkig waren wat mensen gekomen op mijn kleine verjaardagsfeestje op Dunoma Plaza. Niet iedereen waarvan ik gehoopt had dat ze zouden komen maar toch belangrijke mensen waren er, zoals: Mr Peter (mijn ‘baas’, niet echt maar hij regelt alles voor me), Jibrin (Collega met wie ik veel kan sparren), Paulinos (beetje arrogante man van Scholarship board met wie ik kan ouwehoeren op kantoor. Mogelijk introduceert hij me binnenkort bij de badmintonclub.), Mike (Canadese VSO-er die voor heel kort in Lafia woont, kan het goed met hem vinden), Uche (dame met wie Viola haar school bouwt), Viola en Dominic natuurlijk.
Weet wel dat het moeilijk gaat worden als Viola naar huis gaat. Je kunt wel stellen dat zij mijn beste vriendin hier in Nigeria is op dit moment. Wij delen zo ongeveer alles met elkaar. Veel Nigerianen zeggen dat we zussen zijn, en daar laten we het dan ook maar bij.
Volgende week viert Richard zijn verjaardag en zal ik de mijne ook nog weer eventjes meevieren met wat andere internationale vrijwilligers die deze week niet konden komen. Hoop dat ze er dan allemaal wel kunnen en willen zijn. Hoop ook dat Richard nagedacht heeft over hoe en waar hij zijn verjaardag wil vieren. Nou ja…. Ijdele hoop want ik weet stiekem wel dat Richard nooit iets plant.
Even roddelen over mijn huisgenoot. Hij is er toch niet, hij is aan het reizen. Richard is 25 jaar, een jongen dus. Hij gaat in februari naar huis in Leeds, GB. Wat hij daar gaat doen weet hij nog niet maar wat hij hier doet is duidelijk: Schijt hebben aan alles en feesten. Hij heeft op het moment 2 Nigeriaanse meiden waar hij het ‘goed mee kan vinden’. Een van de twee slaapt zelfs wel bij ons thuis. De eerste keer dat ik het zag was toen ik thuis kwam van een paar dagen in Abuja. Een vreemdelinge was ons huis aan het schoonmaken! Raar! Richard was niet thuis, hij was benzine aan het halen voor de generator. Ik voelde me een beetje te veel in mijn eigen huisje (het huis is kleiner dan mijn Zutphense huis). Dus ik vluchtte het huis ff uit, bij terugkomst bleek dat ze al 3 nachten doorgebracht had in het huis en dat ze nog een nacht zou blijven.
Toen ze zaterdag vertrokken was heb ik toch maar ff aan Richard gevraagd waar hij mee bezig is. Zijn en mijn reputatie gaan er aan door dit gedrag: Zijn reputatie omdat hij vreemd gaat (iedereen denkt dat hij mijn man is) en mijn reputatie omdat hij vreemd gaat onder mijn eigen dak!
Nou is het zo dat een man in Nigeria meerdere vrouwen mag hebben dus voor hem is het probleem wat kleiner, daarnaast gaat hij bijna weg en heeft hij zoals eerder gezegd ……. aan alles op dit moment.
Het andere meisje heb ik nog niet in ons huis gezien, maar ben ook vaak niet thuis.
Verder leef ik samen met een jongen die gewend is dat zijn moeder alles achter hem opruimt en die gewend is om alleen te leven in dit huis.
Ben stiekem wel een beetje blij dat hij weggaat in februari. Ik niet alleen trouwens, Mr Peter en zijn baas ook. Zij vinden het maar niks dat ik samenwoon met een man.
Trouwens een Engelstalige blog kun je vinden op ingridasteachertrainerinnigeria.blogspot.com
-
07 Januari 2011 - 14:51
Delphine:
Hoi Ingrid !
Het spijt me vreselijk, ik ben gisteren je verjaardag vergeten.... Merde merde merde... Dus, beter laat dan nooit, van harte gefeliciteerd !!!!
Het was hier een beetje hectisch deze week, ik ben maandag weer begonnen in een splinternieuwe kantoor waar niet alles werkt zoals het zou moeten (kleine opstartproblemen) dus het was best een drukke week.
Verder gaat hier alles goed, na 2 keer keihard gevallen te zijn geweest (1x lopend en 1x op de fiets) door de gladheid, 2 flinke blauwe plekken op mijn billen en een bult op mijn hoofd... De sneeuw heeft nu plaatsgemaakt voor een beetje Nederlandse regen.... Ik denk dat het weer bij jou beter is iig :-)
Dikke kus van mij, en tot lees weer !
Liefs, Delphine -
07 Januari 2011 - 16:49
Wieteke:
Gister veel aan je gedacht. Je verhaal sluit helemaal aan bij mijn gedachten. Hoe zou het zijn om in een ander land je verjaardag te vieren, zonder je familie en vrienden uit NL om je heen te hebben ... En ik hoopte maar dat mijn gedachten qua 'dikke verjaardagszoenen en knuffels' ook bij jou te voelen waren!!
ps. Leuk om eens wat meer inside info over je vrienden en je 'man' te lezen. -
07 Januari 2011 - 17:41
Sentinus En Trees:
Hoi Ingrid
Nog Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en de aller beste wensen en een gezond 2011 toegewenst.
Zo te lezen heb je wel een aardig feesje gehad. Heel veel groetjes, en pas goed op je zelf.
Sentinus en Trees
Peter en Frank
En ook van Rianne en Wouter -
07 Januari 2011 - 18:40
Paul Turken:
beste ingrid, van harte met je verjaardag. Lees je avonturen met veel plezier ook als ik niet reageer. Onbegrijpelijk dat je zover kan zakken in Nigeria dat je zelfs bereid bent badminton te gaan spelen. er zijn grenzen. Moet wel een beetje lachen dat je je zorgen maakt over je reputatie; had je daar in vorden ook al last van? Nooit iets van gemerkt. Wij zijn inmiddels redelijk georganiseerd geraakt hier in duitsland. Laatste drie dagen voor eerste keer een mt (van een uitgeverij) hier met full bording, lezingen, workshops, sport ed. Ze waren erg enthousiast, kan een leuke sideline worden. Maar nooit zo leuk als bij jou. Groetjes. Paul -
07 Januari 2011 - 18:45
Wilrien:
Hoi lieve Ing,
zoals Wiet ook al aangaf had ik dat ook gisteren dat ik veel aan je gedacht hebt. Zoals ik op de hyves had gekrabbeld heb ik echt een borrel gedronken (apfelkorn met 7up) en geproost op je. Vond het ook wel raar dat jij ergens anders je verjaardag vierde en dan ook dacht van hoe zal dat zijn? Hoop dat het ondanks de traantjes wel gezellig was met de mensen die er waren!
En ja het is inderdaad wel leuk om ff je te horen roddelen :-) ...inside information zoals wietje zegt hihi.
dikke kussies -
08 Januari 2011 - 15:50
Olga:
Hoi Ingie.....,
Ik mis jou ook : ~ -
09 Januari 2011 - 15:32
Sarah:
Hey Ingrid!
Vind het altijd erg leuk om op deze manier wat over jouw ervaringen in Nigeria te lezen. En ondanks ziekenhuisbezoekjes, emotionele verjaardagen en feestende huisgenoten, doe je het volgens mij wel hartstikke goed daar! Petje af.
Ik ben 28 januari weer terug en als ik nog iets voor je mee kan nemen uit Nederland moet je het maar zeggen.
Veel plezier met jullie feestje en tot gauw!
Liefs, Sarah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
