Vandaag zijn we met het hele team aan het werk geweest om de grote zaal in orde te maken voor de opening van het Academische jaar en de kick off van het 10 jarig bestaan van Knowledge for Children. Mooi om daar onderdeel van te mogen zijn ookal zijn de voorbereidingen natuurlijk al lang voor mijn aankomst gedaan. In de ochtend was het nog vooral oefenen met Divine voor zijn speech van morgen en nog meer inzicht krijgen in de programma's waar ik naast hem aan moet gaan werken.
In de middag zijn we naar de hal gegaan met een auto vol meiden en Owen, één van de drie aanwezige peace corps volunteers. In de zaal aangekomen bleek er nog wel wat werk te zijn voor ons als 'dames' (om het stereotype maar even hoog te houden). Stoelen boenen, kaartjes ophangen en posters tekenen. Daar zit weer een steroetype ...... de basisschool juf was daar het drukst mee. Kat een andere peace corps volunteer. Voor het zware werk allemaal echt van start ging ben ik met twee collega's gaan lunchen en eigenlijk wilde ik de gesprekken van die lunch met jullie delen. Of althans mijn overdenkingen na die lunch en na de gesprekken.
Cait ken ik nu al een paar dagen omdat zij ook bij ons op kantoor werkt, maar Owen was helemaal nieuw, dus veel kennismakingsvragen. De belangrijkste in dit soort situaties is altijd de vraag of dit je eerste keer in Afrika is of dat je al vaker in Kameroen bent geweest. Nou de eerste keer Afrika is het niet en zeker ook niet de eerste keer West Afrika. Nadat ik dit had verteld en had aangegeven dat ik 2 jaar in Nigeria had gewoond begon een mooi gesprek over de verschillen tussen de landen.
Nu woon ik hier nog niet lang genoeg om de echte diepe verschillen te kunnen benoemen maar er zijn toch wel wat dingen die mij nu al opvallen.
Ten eerste is hier veel vaker elektriciteit, eerlijk gezegd verbaast het me dat mensen verbaast zijn dat elke avond nog zonder licht is geweest sinds ik hier ben. Het schijnt tijdens het regenseizoen wel mee te vallen met de blackouts. (op het moment dat ik dit schrijf valt het zowaar ook nog weg).
Ten tweede kunnen we hier gewoon water uit de kraan drinken! Ondenkbaar in Nigeria om twee redenen: er was bijna geen water dat uit een kraan kwam en als het er uit kwam was het zeker niet drinkbaar.
Tot slot het verschil van benadering door lokale bevolking. Dat was in Nigeria veel directer, of ook wel te zeggen agressiever. Om de haveklap hoorde je wel 'Baturi' of kreeg ik wel weer een huwelijksaanzoek van een totaal onbekende gast. Beide is niet nog niet voor gekomen. Zelfs op de markt laten mensen me met rust door niet gelijk te vragen wat ik wil kopen.
Dit alles heb ik toen richting Owen samengevat als dat Nigerianen armer zijn, maar dit klopt volgens mij niet. Ze zijn niet armer, de verschillen tussen arm en rijk zijn veel groter. Dat is het verschil. Hier zijn de meeste mensen vergelijkbaar, tuurlijk zijn er uitschieters maar die lopen er minder mee te koop. Of ze zijn mij gewoon nog niet opgevallen.