The big city

In de grote stad moet ik altijd even wennen. Ik ben nog steeds blij dat ik mijn eerste dagen in Entebbe ben gebleven. Ook ben ik blij dat ik met Anouk en co mee kon rijden naar Kampala. Samen zijn we nog naar een woman's market geweest waar dames verschillende zelfgemaakte producten verkopen. Meest bekend zijn denk ik de paper beads. Kralen die de dames zelf rollen van stroken papier(kranten, tijdschriften, pamfletten). Het lijkt een beetje op filigraan werk. Verder zijn er manden, kleding, speelgoed en houtwerken. Voor mij is het nog te voreg in mijn reis voor souveniers. Ik heb alleen een ketting gekocht.
Na de markt gaan we lunchen bij een tent dat is opgezet door een Nederlander, die vind je hier trouwens veel.....Nederlanders en tenten die door hen zijn opgezet. Beans heet het restaurant met erg lekker brood! Echt volkorenbrood. Ik word daar op eigen verzoek achtergelaten zodat Anouk en co naar Red Chilli kunnen voor hun overnachting.
Ian, een vriend van Patience, komt mij ophalen bij Beans. Samen drinken we een kop koffie en leren we elkaar een beetje kennen.
Ian en ik hebben gelijk een klik door onze VSO-achtergrond. Het is echt net een grote familie....de VSO-familie. Ik begin echt te geloven dat je als (ex)VSO'er overal en altijd bij andere (ex)VSO'ers terecht kunt. Ian doet zelf vergelijkbaar werk als ik in Nigeria heb gedaan, alleen dan op een hoger niveau. Hij functioneert op nationaal niveau en werkt samen met een afgevaardigde van het parlement om een nationaal vrijwilligersnetwerk van afgestudeerden te organiseren. Ik stel me iets voor als het NYSC in Nigeria.
Ik kan twee nachten blijven slapen om zondag de bus naar Fort Portal te pakken. De hele zaterdag neemt Ian de tijd om mij Kampala te laten zien na mijn echt verzoek de Buganda tombes te gaan bekijken. Een Unesco-dingetje voor op mijn lijstje ;-).
Heerlijk om zo achterop een brommer door de stad te gaan. Volgens mij heb ik de meeste uithoeken wel gezien. Van rijk naar arm, van hoog naar laag en van oost naar west.
Het mooiste vond ik onze lunch plek, een sportcafe met uitzicht over de oude taxi plaats. De verzamelplaats voor alle matutu's (kleine busjes voor lokaal en soms ook nationaal vervoer). In Nigeria was vergelijkbaar vervoer alleen hier houden ze het aantal stoelen en passagiers gelijk, waar in Nigeria nog wel eens scheefgroei was in de verhouding stoelen/passagiers.